به خاطر موفقیت هایی که در هواپیمای آموزشی L-29 بدست آمد، تیم Aero با تلاش زیاد توانستند هواپیمای آموزشی نسل دوم L-39 را بسازند، که در 4 نوامبر سال 1968 میلادی اولین پرواز خود را انجام داد.
این پرنده آموزشی در سال 1974 وارد به خدمت شد و لازم به ذکر است که شوروی برای آن موتورهای قدرتمند توربوفن روسی را در نظر گرفته بود. این هواپیما کاکپیتی متفاوت داشته و از صندلی های پران بهره می برد، همچنین سوخت در چهار سلول در نظر گرفته شده در داخل بدنه هواپیما قرار می گیرد و این هواپیما همچنین قادر به حمل یک مخزن سوخت اضافی نیز است. این هواپیما بر روی بالهای خود از فلپ های دو روزنه ای استفاده می کند. دستگیره تعلیق برای چرخ های اصلی نیز برای فشار آوردن بر چرخ ها در نزول سریع جاسازی شده است.
تا سال 2000،دو هزار و هشتصد فروند از این هواپیمای آموزشی در تمام مدل ها ساخته شده اند که این مدلها شامل:
L-39V: رهگیر
L-39ZA : بمب افکن/ شناسایی
L-39ZO : آموزشی
و همچنین مدل های دیگر همانند L-39MS که به عنوان L-59 توسعه یافت که می توانست نسبت به مدل های پیشین مسافت بیشتری را طی کرده و همچنین دارای موتورهای قویتری نیز بود، در این مدل بدنه هواپیما محکم تر شده و همچنین تجهیزات خودکار هواپیما بروزرسانی شده اند.
L-59 به کشورهایی نظیر مصر، جمهوری چک، تونس و اسلواکی صادر شدو هنوز هم در نیروهای نظامی این کشورها خدمت می کند، لازم به ذکر است این پرنده نیز بعدها با ارتقاء هایی که یافت به پرنده ای منعطف تر با نام L-159 تغییر نام داد ، این پرنده می تواند یک خلبان را با خود حمل کرده و بهتر است بدانید که نام آن نیز بعدها به L-39ZA تغییر پیدا کرد. این مدل برای آموزش لیدرهای جنگنده های رهگیر و همچنین نوعی جنگنده شکاری سبک طراحی شد، یکی از مزیت های L-39ZA نسبت به مدل های پیشین نظیر L-39C داشتن موتور توربوفنITEC F124-GA-100 با قدرت رانش 28.02-kN است که حداقل تا 30% بازده آن را افزایش می دهد، بروزرسانی های دیگری نیز در این مدل از این هواپیما انجام شده است که می توان سیستم ابزار الکترونیکی پرواز و همچنین اضافه شدن سیستم هایی نظیر HOTAS و نمایشگر HUD است، همانطور که گفته شد این هواپیما قابلیت حمل سوخت اضافی نیز را داراست و توانایی سازگاری با انواع مختلفی از تسلیحات را داراست، جمهوری چک تعداد 72 فروند از این هواپیما را برای قراردادن در نیروی هوایی خود سفارش داده است.
ورود به خدمت: سال 1974 میلادی
خدمه: دو خلبان
طول: 12.2 متر
طول بالها: 9.54 متر
ارتفاع: 4.77 متر
وزن خالی: 4150 کیلوگرم
نهایت تحمل وزن در هنگام تیک-آف: 5700 کیلوگرم
موتور: یک موتور توربوفن از نوع ZMBD Progress DV-2
رانش: 21.57 Kn
نهایت سرعت: 876 کیلومتر بر ساعت
شعاع عملیاتی : 1800 کیلومتر (با سوخت اضافی)
توپ : یک توپ دو لول 23 میلیمتری با قابلیت شلیک 180 تیر در ثانیه.
بمب: توانایی حمل بمب 500 کیلوگرمی را دارد.
موارد دیگر: لازم به ذکر است این هواپیما توانایی حمل راکت های 57 میلیمتری یا 130 میلیمتری را داراست.